Łukasz Łuczaj - Dzikie rośliny jadalne Polski [PL] [pdf]

[INFO]

wydanie: rok: 2002
stron: 236
zawartość uploadu: pdf
rozmiar pliku: 24 MB

[OPIS]

Książka zawiera informacje na temat wszystkich potencjalnie jadalnych roślin Polski, w sumie ponad tysiąc gatunków. Większość z nich autor książki jadł osobiście. Szczególnie cenne są też mało znane opisy użytkowania różnych roślin przez ludy pierwotne Ameryki i Syberii.
Z książki dowiesz się, że Japończycy jadają cebule lilii, kwiaty liliowców i korzenie łopianu, a także przedstawiony na okładce czosnek niedźwiedzi jest znanym warzywem na ukrainie, w Rosji i na kaukazie. Odkryjesz także jak zamienić żołędzie w pyszny przysmak i moze sięgniesz po wielki kozacki specjał... pałę wodną. Znajdziesz tu informację o tym, jak Indianie robili syrop klonowy oraz jakie rosliny kisili Czukczowie w dołach ziemnych jako zapas pożywienia na zimę.
Pozycja unikalna na rynku polskim, zawierająca najwięcej wiadomości o dzikich roslinach jadalnych.
Większość rysunków roślin w tej ksiazce zaczerpnięto z klucza do oznaczania roślin Józefa Rostafińskiego(1850-1928). Ryciny z barszczem, kłokoczka, klonem, kokoryczka, konopiami, lilia, podagrycznikiem, psizebem i szczawiem wykonał Łukasz Łuczaj.



"Książka ta przeznaczona jest dla tych, którzy zainteresowani są wykorzystaniem dzikich roślin w odżywianiu. Zarówno dla tych z Czytelników, którzy chcieliby jedynie od czasu do czasu przyrządzić obie sałatkę z roślin rosnących w ich trawnikach i ogrodach, tych, którzy chcieliby przez dłuższy okres czasu spróbować odżywiać się jak dzicy przodkowie, jak i dla tych, którzy są po prostu ciekawi, co można jeść w lesie i na łące .
Opisy potencjalnych sposobów użytkowania ponad tysiąca gatunków roślin rosnących dziko w Polsce lub w sąsiednich krajach strefy umiarkowanej. Na około dwa i pół tysiąca gatunków, oznacza to, że praktycznie więcej niż co trzecia napotkana przez nas roślina może być nazwana rośliną jadalną.

OSTRZEŻENIE
W książce tej zawarłem możliwie wszystkie znane informacje o jadalności krajowych gatunków roślin. Wiele z nich pochodzi z literatury etnograficznej o Indianach Ameryki Północnej, Eskimosach, ludach Syberii i ludach prymitywnych. Ludzie ci mieli trochę inne żołądki i żyli często w warunkach okresowych niedoborów pokarmów. Nie biorę więc odpowiedzialności za ich ostateczny wpływ na zdrowie Czytelnika. Niektóre z prezentowanych gatunków może nigdy i przez nikogo nie były wcześniej jedzone w Polsce. Dlatego zalecam ostrożność - jedząc każdy nowy gatunek zaczynajmy od niewielkiej ilości - jednego lub kilku liści, kłączy czy owoców. Jeśli nasz organizm toleruje go, można próbować zwiększyć dawkę. W końcu zaszkodzić nam może nawet cebula, czy agrest ..."