Bir Zamanlar Anadolu'da (kapote stin Anatolia) 2011 DVDRip.AC3.avi GREEK SUBTITLES by TS GS

υποθεση:

Η ζωή σε μια μικρή πόλη στα βάθη της Ανατολίας, στην ενδοχώρα της Τουρκίας, είναι σαν ένα ένα στο ταξίδι στη μέση των στεπών: η διαρκής αίσθηση ότι κάτι καινούργιο και διαφορετικό θα συμβεί ξαφνικά και θα εμφανιστεί «πίσω απ’ τον κάθε λόφο», στην οποιαδήποτε γωνιά της πόλης αυτής, και ταυτόχρονα, αν και τόσο εσωτερικό και ίδιο με τα υπόλοιπα, θα δώσει ζωντάνια, θα καθυστερήσει ή και θ’ αλλάξει τους μονότονους ρυθμούς της καθημερινότητας των κατοίκων.

Ένας θάνατος, η αγωνία για την εξιχνίαση του εγκλήματος. Μια ομάδα ανδρών βρίσκεται επί ποδός, ώστε ν’ ανακαλύψει το συντομότερο ένα νεκρό πτώμα στις αχανείς στέπες της Ανατολής. Ο αστυνομικός, ο γιατρός, ο εισαγγελέας, ο δήμαρχος και ονύποπτος για το περιστατικό, που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Έχουμε δει ταινίες που πραγματεύονται το procedural, όπως το Zodiac του Φίντσερ. Ταινίες εξαιρετικές, χωρίς ωστόσο την πολυπλοκότητα του Κάποτε στην Ανατολία του Τσεϊλάν, το στυλιστικό του αριστούργημα, το οποίο απλώνει την ερευνητική διαδικασία σ’ έναν εντυπωσιακό γεωγραφικό καμβά, ανακατεύοντας περίτεχνα το αστυνομικό, το νουάρ, το γουέστερν και τη μαύρη κωμωδία, χωρίς να καταφεύγει σ’ ένα απ’ αυτά τα είδη για να σωθεί ή να καθοριστεί. Διότι ο Τούρκος δημιουργός (στον αντίποδα του Καπλάνογλου)βασικά παρατηρεί την ανθρώπινη φύση και τις εκδοχές της αλήθειας μέσα απ’ τις κοινωνικές συνισταμένες, διατηρώντας ταυτόχρονα μια φωτογενή αίσθηση του σινεμά. Η ταινία είναι μακρόσυρτη - αντανακλά τον σχεδόν πραγματικό χρόνο που χρειάζεται ώστε να ολοκληρωθεί μια ανιαρή έρευνα για ένα πτώμα. Βασισμένη σε αυτοβιογραφικές εμπειρίες ενός απ’ τους σεναριογράφους (οι άλλοι δυο είναι ο ίδιος ο Τσεϊλάν και η σύζυγός του), φιλτράρεται απ’ την δημιουργική περιέργεια του σκηνοθέτη να κατανοήσει ποιοι είναι οι λόγοι που οι μάρτυρες, οι περίοικοι,οι περαστικοί ή οι τοπικοί άρχοντες δίνουν διαφορετικές ερμηνείες στα γεγονότα και τα διανθίζουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Ο ιατροδικαστής καλείται ν’αποφασίσει για την τελική εκδοχή, αν και ούτε ο ίδιος είναι σε θέση να βγάλει ένα αντικειμενικό συμπέρασμα. Ακόμη και το φάντασμα του νεκρού που ψάχνουν σε κάθε σπιθαμή της Ανατολίας κάνει μια guest εμφάνιση, σαν υπενθύμιση ότι στον κόσμο της λογικής (και της απουσίας της) τα πνεύματα χρειάζονται για να βοηθήσουν στην εξήγηση. Η απομακρυσμένη επαρχία, η ομορφιά, η μοναξιά κι η φιλοσοφία της είναι παρούσες σαν τη μνήμη του τόπου που ο Τσεϊλάν παθιασμένα αντλεί έμπνευση και υλικό. Το Κάποτε στην Ανατολία δεν παραπέμπει καθόλου στη βία και στους τυχοδιώκτες του Σέρτζιο Λεόνε, αν και μέσα απ’ τις λυρικές σιωπές του καραδοκεί μια εξίσου μακάβρια εκκρεμότητα.Καταφέρνει ν’ αποδώσει το συναίσθημα τρόμου που προκύπτει απ’ τη μεγάλη αναμονή σ’ ένα άγνωστο και αφιλόξενο περιβάλλον, όταν οι πολλές μικρές ιστορίες μπερδεύουν την κρίση κι η ψύχραιμη παρατήρηση δίνει τη θέση της στην ψυχική ενδοσκόπηση.
Ο Τσεϊλάν χρησιμοποιεί ένα παρόμοιο με τις άλλες ταινίες του στιλ, που θυμίζει τόσο το έργο του Ιάπωνα Γιασουτζίρο Οζου όσο και του δικού μας Αγγελόπουλου, για να δημιουργήσει την εξαιρετική ατμόσφαιρα της ταινίας του: με μεγάλες αργές σεκάνς, μακρινά πλάνα που τοποθετούν τους πολύπλοκους, με πολλές αδυναμίες, χαρακτήρες, στους συγκεκριμένους χώρους και σε αφήνουν να τους προσεγγίσεις και να διεισδύσεις στις σκέψεις τους, με σιωπές που λένε πολύ περισσότερα από ένα διάλογο, δραματουργικά οργανωμένους φωτισμούς, εικόνες εικαστικά πανέμορφες, αυθεντικούς, αποκαλυπτικούς, διανθισμένους με χιούμορ,διαλόγους και δυνατές ερμηνείες απ' όλους τους ηθοποιούς του (ορισμένοι μάλιστα από αυτούς ερασιτέχνες). Μια ταινία που μας λέει πολλά για την τουρκική κοινωνία και όχι μόνο, και που δίκαια κέρδισε το Μέγα Βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ των Κανών.