Guz Sancisi (Oi pliges tou Fthinoporou) 2009 DVDRip.XviD.avi GREEK SUBTITLES by TS GS

ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
GÜZ SANCISI (PAINS OF AUTUMN)
της Τομρίς Γκιριτλίογλου

Υπόθεση: 1955, στην όμορφη περιοχή Πέρα της Κωνσταντινούπολης. Ο Μπεχτσέτ είναι ο γιος του εύπορου Τούρκου Καμίλ Εφέντι, ο οποίος έχει μεγάλη δύναμη και επιρροή στις Αρχές του κράτους. Ο Μπεχτσέτ είναι ιδεαλιστής και εθνικιστής και ενώ είναι αρραβωνιασμένος με την Νεμίκα,ερωτεύεται το κορίτσι που βλέπει στο απέναντι παράθυρο του σπιτιού του. Είναι μια Ελληνίδα, η Έλενα. Καθώς ο έρωτας των δύο νέων μεγαλώνει, ξεσπούν τα βίαια γεγονότα του Σεπτέμβρη του 1955, οπότε Τούρκοι εθνικιστές έκαναν επιθέσεις και καταστροφές σε ελληνικά σπίτια και καταστήματα. Η αγάπη τους παλεύει να υπερασπιστεί τον εαυτό της, καθώς τα συμβάντα τους τοποθετούν σε αντίπαλες πλευρές...

Η Τομρίς Γκιριτλίογλου γεννήθηκε το 1957 και σπούδασε φιλοσοφία και ΜΜΕ στην Άγκυρα. Άρχισε να εργάζεται στην τηλεόραση ως μεταφράστρια το 1979 και στη συνέχεια σε παραγωγές στο τμήμα Εκπαιδευτικών και Πολιτιστικών Προγραμμάτων. Άρχισε να σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ και από το 1988 σκηνοθετεί και κάνει παραγωγή ταινιών μυθοπλασίας για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Η ταινία της The Other Side ofWater τιμήθηκε με βραβείο σκηνοθεσίας στα φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας και ειδικό βραβείο Επιτροπής στο φεστιβάλ της Nantes, το 80th Stepπροβλήθηκε στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ Βενετίας και τιμήθηκε με βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην Κολωνία.

Το μήνυμα από την σκηνοθέτιδα :
" Οι φυλετικές, χρωματικές και θρησκευτικές διακρίσεις είναι έντονα υπαρκτές σήμερα ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες κοινωνίες. Πέρα από το οικονομικό κομμάτι, οι διαφορές των κοινωνιών εδράζονται σε τέτοιες διακρίσεις. Για εκατοντάδες χρόνια μια μοναδική αξία ήταν κυρίαρχη στην Ανατολία: όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι από δημιουργίας τους. Οι διαφορές μας είναι μόνο ανθρώπινες και ανήκουν σε μας. Οι'Πληγές του Φθινοπώρου' είναι η ιστορία μιας πόλης όπου οι ζωές των ανθρώπων διαφορετικής κουλτούρας και θρησκείας τέμνονται και ραγίζουν αλλά και η ιστορία ενός έρωτα μέσα σε αυτήν. Την εποχή εκείνη η Κωνσταντινούπολη είχε πολλές γειτονιές που οι άνθρωποι διατηρούσαν το πολιτισμικό τους χρώμα και ζούσαν αρμονικά. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η περιοχή Πέρα όπου ζούσαν Τούρκοι από κάθε φυλή και θρησκεία. Η ταινία μας μεταφέρει σε αυτή την περιοχή και αυτή την χρονική περίοδο, μια θολή περίοδο για τα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Έκανα την προσπάθεια να φέρω στον κινηματογραφικό κόσμο την ιστορία και μιας χώρας".

Τομρίς Γκιριτλίογλου
Kατά τα Σεπτεμβριανά, τα γεγονότα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη εναντίον των Ρωμιών, ο συγγραφέας Γιλμάζ Καράκογιουνλου ήταν 19 ετών, φοιτητής. «Ήμουν μάρτυρας των γεγονότων και με επηρέασαν βαθιά. Έγραψα αυτά που είδα…», λέει ο Τούρκος συγγραφέας, ο οποίος διετέλεσε μάλιστα και υπουργός της κυβέρνησης του Μπουλέντ Ετζεβίτ. Εκείνη την ημέρα ο Γιλμάζ Καράκογιουνλου ήταν στην οδό Μεσρουτιγέτ του Πέρα, μπροστά από τα ξενοδοχεία«Μπριστόλ» και «Λόντρα». Άκουσε φασαρία και έτρεξε προς την Ιστικλάλ. Εκεί είδε τις βιαιότητες να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του και έφριξε. Ψυγεία έπεφταν από τον πέμπτο όροφο. Λεηλασίες στα καταστήματα. Ένας 16χρονος νέος χτυπούσε με ένα ξύλο μια γυναίκα. Σήμερα αυτός ο 16χρονος θα είναι 70 ετών και θέλει να τον ρωτήσει: «Μα δεν ντρέπεσαι;".

Το βιβλίο του ΓΙΛΜΑΖ ΚΑΡΑΚΟΓΙΟΥΝΛΟΥ με τίτλο ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ κυκλοφορεί από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη.


Λίγα λόγια από τον Γιάννη Πεντσερετζίδη για την ταινία:
Οι “Πληγές του Φθινοπώρου” είναι σίγουρα ένα ρομαντικό ιστορικό δράμα φτιαγμένο για το πλατύ κοινό. Και είναι σίγουρο ότι θα κάνει γκελ στις καρδιές των Ελλήνων, αφού θα νιώσουμε δικαιωμένοι ιστορικά.
Επίσης αποδεικνύεται με άλλη μια τούρκικη ταινία, ότι οι Τούρκοι ηθοποιοί έχουν ανεβασμένο πήχη την τελευταία περίοδο.
Από εκεί και πέρα το έργο κινείται σε όλα τα επίπεδα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Απλοϊκή σκηνοθεσία, τηλεοπτικά σκηνικά, γραφικός τρόπος παρουσίασης των ιστορικών γεγονότων, ρομαντζίλα χωρίς ιδιαίτερο βάθος και πάει λέγοντας.
Η ταινία βγήκε στις σκοτεινές αίθουσες της Τουρκίας τον Ιανουάριο και τα πήγε περίφημα, ενώ κάνει άνοιγμα σε Ελλάδα και Γερμανία ταυτόχρονα στις 30 Απριλίου 2009.
Πάντως και μόνο το γεγονός ότι στην Τουρκία η ταινία εισπρακτικά τα πήγε πολύ καλά, πρέπει να προβληματίσει εμάς τους Έλληνες, όσον αφορά το κατά πόσο θα ήταν εφικτό στη χώρα μας να γινόταν κάτι αντίστοιχο. Και αυτό πρέπει να αποτελέσει βάση προβληματισμού και για τους δημιουργούς και για τους παραγωγούς αλλά και για το κοινό. Είναι λιγάκι λυπηρό να μας ξεπερνά ο γείτονας σε καινοτόμο βηματισμό και μάλιστα σε τομείς όπου αυτό δεν δικαιολογείται. Κάνω λάθος;